چکیده :
ترجمه ماشینی :
فلسفه دین برگسون را نمی‌توان جدا از بینش‌های فلسفی و مفهوم روش فلسفی که در آثار قبلی او که بیش از بیست و پنج سال قبل از انتشار کتابش در مورد اخلاق و دین نوشته شده بود، درک کرد.
برگسون معتقد بود که کار هر فیلسوفی از یک بینش بنیادی نشات می‌گیرد که سپس آن را تکرار می‌کند و به طرق مختلف توسعه می‌دهد.
در مورد خود او این بینش اساسی درک تمایز بین زمان اندازه‌گیری شده و تصور شده و زمان به عنوان مدت زمان زندگی آگاهانه است.
این مضمون نخستین کار او، زمان و اراده آزاد است، جایی که این تمایز برگسون را به انکار این موضوع هدایت می‌کند که مفاهیم درک می‌توانند حاوی یا توضیح واقعیت‌های آگاهی یا حرکت و تغییر باشند.
هشیاری را نمی توان بر حسب توالی حالت های خودآگاه توصیف کرد، و حرکت و تغییر را فقط می توان با همان نوع شهودی درک کرد که به وسیله آن از مدت زمان زندگی آگاهانه آگاه هستیم، که در آن گذشته به نوعی در درون خود گنجانده شده است.
حاضر.
این شهود مرکزی از خود فعال پایدار آگاهی در مطالعه حافظه و ادراک در ماده و حافظه توسعه می یابد.
مطالعه حافظه در مسئله سنتی اتحاد بدن و ذهن نقش اساسی دارد و منجر به درک مغز و بدن به عنوان ابزاری می شود که توسط آن ذهن و حافظه محدود، متمرکز شده و به جهان ارائه می شود.
در مقالات مختلف و در کتاب تکامل خلاق، تمایز بین هوش و شهود که بر اساس مدت زمان پیشنهاد می شود، بررسی شده است.
مفاهیم و زبان هوش فقط می توانند واقعیتی را بر حسب کلیت یا ایده های کلی درک کنند، یک شهود برای درک یک واقعیت آنچنان که در خود هست، با نوعی همدردی با آن لازم است.
تمام واقعیت تداوم و تغییر است و در حالی که مفاهیم هوش برای اندیشه و بیان آن ضروری است، تنها شهود می تواند واقعیت را درک کند.
این ناتوانی هوش در بازنمایی واقعیت در مطالعه پدیده‌های زندگی در تکامل خلاق نشان داده شده است، که دیدگاهی از واقعیت را به عنوان یک کل به عنوان جلوه‌ای از یک انگیزه خلاق حیاتی نشان می‌دهد.
کیهان‌شناسی «ویتالیستی» برگسون به جای اینکه به‌عنوان یک سیستم متافیزیکی مطرح شود، پیشنهاد می‌شود، و این تز نشان می‌دهد که لازم نیست برگسون را به معنای حیات‌گرایانه تفسیر کرد.
ویژگی‌های زندگی یا انگیزه حیاتی نشان‌دهنده فعالیت ذهن دانا در درک واقعیت زندگی است و مشخص‌کننده دیگری از روش شهود است.
در چارچوب پیگیری مفاهیم «کشف» مدت و در توسعه روش شهود است که مشکل اخلاق و دین برای برگسون به وجود آمد.
این مطالعه به منظور تکمیل گزارش او از تجربه فوری با بررسی تجربیات خاص انسانی، اجتماعی و اجتماعی انجام شده است، اما شرایطی که برگسون در آنها مسئله را برای خود تعیین می کند تا حد زیادی ماهیت پاسخ او به آن را تعیین می کند.
bergson's philosophy of religion is not to be understood apart from the philosophical insights and the conception of philosophic method developed in his earlier works, written more than twenty-five years before the publication of his book on morality and religion.
bergson believed that the work of any philosopher springs from a single fundamental insight, which he then repeats and develops in various ways.
in his own case this fundamental insight is the apprehension of the distinction between time as measured and conceived and time as conscious lived duration.
this is the theme of his earliest work, time and free will, where the distinction leads bergson to a denial that the concepts of the understanding can contain or account for the realities of consciousness or of movement and change.
consciousness cannot be described in terms of the succession of conscious states, and movement and change can only be apprehended by the same kind of intuition as that by which we are aware of conscious lived duration, in which the past is in some sense contained in the present.
this central intuition of the enduring active self of consciousness is further developed in the study of memory and perception in matter and memory.
the study of memory is central to the traditional problem of the union of body and mind, and leads to a conception of brain and body as the instruments by which mind and memory are limited, concentrated, and made present to the world.
in various essays, and in the book creative evolution, the distinction between intelligence and intuition suggested by duration is worked out.
the concepts and language of the intelligence can only apprehend a reality in terms of universale, or general ideas, an intuition is necessary to grasp a reality as it is in itself, by a kind of sympathy with it.
all reality is continuity and change, and while the concepts of intelligence are necessary to thought and its expression, only intuition can grasp the real.
this inability of intelligence to represent reality is illustrated in the study of the phenomena of life in creative evolution, which suggests a vision of reality as a whole as a manifestation of a vital creative impetus.
bergson's "vitalist" cosmology is suggested rather than worked out as a metaphysical system, and the thesis suggests that it is not necessary to interpret bergson in a vitalist sense.
the characteristics of life or the vital impetus are indicative of the activity of the knowing mind in apprehending the reality of life, and are a further characterization of the method of intuition.
it is in the context of following out the implications of the "discovery" of duration and in the development of the method of intuition that the problem of ethics and religion arose for bergson.
this study is undertaken in order to complete his account of immediate experience by the examination of specifically human, social, experience, but the terms in which bergson set himself the problem determine to a large extent the nature of his answer to it